Dwadzieścia siedem - Ja jestem na krawędzi i to ja decyduję...czy zaryzykuję...czy się poddam...

"Kiedy coś się sypie to wszystko na raz 

jak pieprzony domek z kart..."

<WŁĄCZ>

Kiedy czekałam na taksówkę dogonił mnie Zbyszek. 

-Co ty robisz?-zapytał pokazując na moje walizki 

-Wyjeżdżam...-odpowiedziałam wymijająco

-Gdzie? 

-Tam gdzie jest moje miejsce?

-Co  ty pieprzysz?-powiedział zdziwiony 

-Nikt mnie tu nie chce! Rozumiesz? Wszyscy mnie okłamują na prawo i lewo! Co może ty też masz mi coś do powiedzenia? Śmiało! Jak wszyscy to wszyscy! -zaczęłam krzyczeć 

-Uspokój się i powiedz o co chodzi.-powiedział spokojnie 

-Sory ale nie mam czasu taksówka przyjechała...zapytaj Kubiaka i Olszewskiej wtedy na pewno się dowiesz o co chodzi. Przecież to wszystko przez nich...

-Co ty... Alicja.-nie wiedział co powiedzieć 

-Żegnaj Zbyszku.-powiedziałam i wsiadłam do taksówki, która zaraz odjechała...

Podałam taksówkarzowi adres i czekałam, aż dojedziemy. 

Kiedy byliśmy na miejscu. Kupiłam bilet i udałam się na odpowiedni peron...

Teraz siedzę w przedziale pociągu jadącego do mojego kochanego domu...słuchając muzyki rozmyślając o swoim marnym życiu... 

Czemu to wszystko musiało spotkać mnie??A nie kogoś innego? Co to jakieś fatum? Może ja nigdy nie znajdę tej drugiej połówki? Jestem kupką nieszczęścia, do której przyczepiają się sami frajerzy..Pewnie ktoś by powiedział, że nie mam aż tak źle ale ja wiem swoje... zacznijmy od początku... 

Dzieciństwo jak z bajki miała.

Przyjaciół swych nad życie kochała,

zabawy, śmiechu radości dużo

lecz to wszystko stało się łez kałużą,

te wszystkie wspomnienia do dziś się dłużą 

Chłopaków trzech miała, 

każdego z osobna bardzo kochała 

lecz każdy w ten sam sposób odchodził,

łamiąc jej serce na kawałków miliony,

nie widząc w niej swej drugiej połowy.

dziewczyna nowy rozdział w życiu zaczęła

To co teraz straciła-budowała od zera,

Fundamenty nowe zalewać musiała

lecz to co tak bardzo kochała 

znów odeszło w pamięci mgle 

Silna z niej dziewczyna jest, że po tym wszystkim 

pozbierać się umiała 

i z nami na ziemi została 

bo wiele aniołów do nieba odchodzi

i mało ich po ziemi chodzi 

Bóg jednak trzyma Bożą rękę  

by ochronić tą panienkę...

I niech teraz ktoś  mi powie, że moje życie to nie dno, to go wyśmieję, to totalna ruina..to jedna wielka przepaść..a ja jestem na krawędzi i to ja decyduję...czy zaryzykuję...czy się poddam...

~~~*~~~

narzekacie na to, że posty pojawiają się za często to następny dopiero w piątek :/

tak czy siak dzisiaj rozdział musi być :D

czekam na komy :**